අවසන් වූ ජනපතිවරණය තරම් අපේක්ෂකයින් වියදම්

අවසන් වූ ජනපතිවරණය තරම් අපේක්ෂකයින් වියදම් කළ මැතිවරණයක් තිබුනේ නැත. එයිනුත් පැරදුනු අපේක්ෂකයා වියදම් කළ ප්‍රමාණය අතිශයින් විශාල ය. මුලින්ම කට්අවුට් වැසි වැස්සේ ය. ඊළගට තොරතෝංචියක් නැති ගුවන්විදුලි හා රූපවාහිනී දැන්වීම් දොරෙ ගලා ගියේ ය. රැස්වීමක් තිබුනේ කොතැන ද ලංකාවේ නන් දෙස තිබූ ලංගම බස් එතැනට එක් රැස් වුනේ ය. වියලි ආහාර ද්‍රව්‍යවලට අමතරව කෑම පැකට් බත් දන්සැල් අරක්කු හා මත වැනි කාබී අහවර කරන දේ ද ඊටත් අමතරව බිත්ති ඔරලෝසු අතේ බදින ඔරලෝසු ටී ෂර්ට් කැප් තොප්පි මෝටර් සයිකල් ඈ කී නොකී ස්ථාවර භාණ්ඩද වලින් ජන්දදායකයන්ට අඩුවක් නැතිවම සංග්‍රහ කෙරුනේ ය. ඇත්තටම ඒවා සියල්ල බෙදා හැරීමටවත් හරි හමන් වෙලාවක් තිබුනේ නැත.

සංවර්ධනය ද යහපාලනය ද යන මාතෘකාව අවසානය වන විට වෙනස් වී තිබුනේ ය. අවසානයේ වැඩිපුරම නැගුණු ප්‍රශ්නය වූයේ කළගුණ සැළකීම ද යහපාලනය ද යන්න ය. ඊට අමතරව දන්න යකා ද නොදන්නා දෙවියා ද යන ප්‍රශ්නය ද ඉතිරි වුනේ ය.

අවසාන ප්‍රශ්න දෙකම අපේ ජන විඥානය හා සම්බන්ධ ප්‍රශ්නයන් ය.

කළ ගුණ සැළකීම අපේ ප්‍රබල ආචාර ධර්මයක් ය. බුදුන්ට බුදු වීමට සෙවන දුන් බෝ ගස බෝධීන් වහන්සේ කෙනෙක්ව හැම පන්සලකටම සෙවන සැලසුවේ කළ ගුණ දක්වන්නට බුදුන් සත් සතියෙන් එහැම පිටින්ම එකක් වෙන් කළ බව අපට හැම විටම මතක් කරමිනි.

සංවර්ධනය හා යහපාලනය යන දෙකටම වඩා කළ ගුණ සැළකීම ජනතාවට සමීප කාරණයකි. (මෛත්‍රීට ඡන්දය දුන් අය පවා මහින්ද ජනපති මන්දිරයෙන් සමුගෙන යන විට කඳුළු සැලුවේ ඒ නිසා ය. පැරදුනේ වුව ද ගම්මු මැදමුලනට එක්ව තනි රැක්කේ ද ඒ නිසා ය. එසේ කරන ලද්දේ මහින්දට ලගින්ම හිටි ඔහු යන යන තැන ගිය සජින් වාස්ලා දුටුගැමුණුලා පමණක් නොව දුමින්දලා ද පිටුපාන්නට පටන් ගෙන සිටිය දී ය.)

දන්නා යකා නොදන්නා දෙවියාට වඩා හොඳ යැයි කියන දෙවැන්න ද ප්‍රබල උවදෙසක් ගෙන එන්නකි. විශේෂයෙන් අවදානම් දරන්නට අකමැති ඊට නුහුරු ජාතියක් හැටියට අප ජීවත්වන බව එය අපට පසක් කර දෙන්නේ ය.

අපට නුහුරු යහපාලනයකට වඩා කොටියාගෙන් බේරී ජීවත්වන්නට පුලුවන් වටපිටාවක් තිබීම වැඩි වුවමනා එපාකම් නැති අපට සැනසිලි දායක පණිවුඩයකි.

දකුණේ ගම ආශ්‍රිතව මහින්දට ලැබුණු ඡන්ද මේ ජනපතිවරණ සටන් පාඨ දෙකේ ප්‍රතිඵලයන් ය. ඒ සටන් පාඨ දෙකම ගමේ ජන විඥානයට ආමත්ත්‍රණය කළේ ය.

එහෙත් මේ සටන් පාඨ නගරයට ලොකු බලපෑමක් කළේ නැත. එය වෙනත් සිංහල නොවන වෙනත් ජාතිකයන්ට හෝ බෞද්ධ නොවන වෙනත් ආගමිකයන්ට ද බලපෑමක් කළේ නැත.

ඔරලෝසුව ලබා ගත් ගමේ මිනිසා ඊට කළගුණ සැළකුවේ ය. ඒ යුද්ධය දිනා දුන්නාට අමතර වශයෙනි. එහෙත් ඔරලෝසුව ලබා ගත් නගරයේ මිනිසා එය අල්ලසක් ලෙස සැළකුවාට අමතරව යුද්ධය සදාකාලිකව විකුණාගෙන කෑමට අයිතියක් නැතැයි සිතුවේ ය.

මීට අමතරව සටන් පාඨයක් අනවශ්‍ය ජන විඥානමය ක්‍රියාකාරිත්වයක් ද අපට දැක ගත හැකි විය. ඒ අපේ කම ය.

දකුණු පළාත අපේ කම සළකා ගමේ මිනිහාට දෙන විට පොළොන්නරුව ද ඒ විදිහටම ක්‍රියා කළේ ය. ගැමියාගේ හැටි එහෙම ය. ඵල අයිති ගමේ වවුලන්ට ය. පිට උන්ට නොවේ ය.

ආසනය කියන විට ප්‍රතිඵල කිව හැකි තරමේ විභේදනයක් අපට දකින්නට ලැබෙන්නේ මේ හේතු සියල්ල නිසා ය.

මේ සියල්ල කළමනාකරණය පිළිබඳ බ්ලොග් පිටුවකට ඇතුළු වුයේ මෙවර ජනපතිවරණය ප්‍රතිපත්ති ගැටුමකට වඩා මාකටින් කැම්පේන් දෙකක ගැටුමක් එසේත් නැත්නම් තවත් අලෙවිකරණ සංසිද්ධියක් වූ බව කියන්නට ය.

මාකට් ෂෙයා එක හදාගන්නට එකිනෙකට වෙනස් ප්‍රතිරූප දෙකක් නිර්මාණය වී තිබුණු අතර මාකට් ෂෙයා එක ඒ අනුව බෙදුනු බව කියන්නට ය. ඔබේ භාණ්ඩ අලෙවි කරන්නේ ගමට ද නගරයට ද යන්න ගැන දැන ඒවා අලෙවි කළ යුතු බව කියන්නට ය.

කළමනාකරුවෙකුට ඉගෙන ගත හැක්කේ පොතපතින් පමණක් නොවේ. තමා අවට සිදුවන දෑ දෙස විමසුම් බැල්මක් හෙලීමෙන් ද ඔහුට උගත හැකි ය.